रसायनी: रायगड येथील दुर्घटनेनंतर हजारो हात मदतीसाठी घटनास्थळी दाखल झाले. यातीलच एका वैद्यकीय अधिकाऱ्याने सारी अनुभवलेली परिस्थिती सांगितली आहे. रसायनी येथील डॉक्टर युवराज म्हशेळकर यांनी इर्शाळवाडी येथील काही पेशंटसना वाचवले होते. आज त्यांनी एमजीएम रुग्णालयात जाऊन या पेशंसटची भेट घेतली. यानंतर महाराष्ट्र टाईम्स ऑनलाईनशी संवाद साधताना डॉ. युवराज यांनी इर्शाळवाडीत दरड कोसळल्यानंतरच्या सुरुवातीच्या काही तासांमध्ये काय-काय घडले, याची चित्तथरारक कहाणी सांगितली.
डा. युवराज म्हशेळकर यांनी सांगितले की, खर सांगायचं तर त्या दिवशी खूप पाऊस होता. १२ वाजेपर्यंत आजूबाजूला साचलेलं पाणी पाहून घरी आलो.मात्र, झोपायला गेलो तर डोकं प्रचंड दुखत होते. मी मुलांना म्हणालो, प्लीज मला झोपू द्या, माझं खूप डोकं दुखत आहे. त्यानंतर मी डोकेदुखीची गोळी खाल्ली आणि झोपत होतो,पण झोप येत नव्हती. अखेर रात्री १.३० वाजता फोन आला. इर्शालगड येथे दरड कोसळली आहे, आपल्याला बोलावलं आहे मदतसाठी. माझं डोकं दुखत असल्याने जाऊ की नको असा विचार मी करत होतो. पण त्याठिकाणी गेल्यास कामात लक्ष गुंतून डोकेदुखीकडे दुर्लक्ष होईल, कामात वेळ जाईल, लोकांना आपली गरज आहे, असा विचार करुन मी पाच मिनिटांत आवरुन बाहेर पडलो. रसायनीतील आमच्या डॉक्टरांच्या टीममध्ये डॉक्टर मिलिंद भगत,डॉ संजय कुरंगले,डॉ. धीरज जैन,डॉ. लेखा उचील डॉ. प्रसाद रोकडे यांचा समावेश होता.
डा. युवराज म्हशेळकर यांनी सांगितले की, खर सांगायचं तर त्या दिवशी खूप पाऊस होता. १२ वाजेपर्यंत आजूबाजूला साचलेलं पाणी पाहून घरी आलो.मात्र, झोपायला गेलो तर डोकं प्रचंड दुखत होते. मी मुलांना म्हणालो, प्लीज मला झोपू द्या, माझं खूप डोकं दुखत आहे. त्यानंतर मी डोकेदुखीची गोळी खाल्ली आणि झोपत होतो,पण झोप येत नव्हती. अखेर रात्री १.३० वाजता फोन आला. इर्शालगड येथे दरड कोसळली आहे, आपल्याला बोलावलं आहे मदतसाठी. माझं डोकं दुखत असल्याने जाऊ की नको असा विचार मी करत होतो. पण त्याठिकाणी गेल्यास कामात लक्ष गुंतून डोकेदुखीकडे दुर्लक्ष होईल, कामात वेळ जाईल, लोकांना आपली गरज आहे, असा विचार करुन मी पाच मिनिटांत आवरुन बाहेर पडलो. रसायनीतील आमच्या डॉक्टरांच्या टीममध्ये डॉक्टर मिलिंद भगत,डॉ संजय कुरंगले,डॉ. धीरज जैन,डॉ. लेखा उचील डॉ. प्रसाद रोकडे यांचा समावेश होता.
त्यानंतर आम्ही चौक ग्रामीण रुग्णालयात पोहोचलो. पण नानिवली बेसपासून इर्शालवाडीचे अंतर खूपच जास्त आहे. त्यामुळे पेशंट येण्यास वेळ लागणार हे माहिती होते. तितक्यात तहसीलदारांनी फोन करुन बेसला तयार राहण्यास सांगितले. तिथे डोंगरावर मोबाईल टॉर्च लाईटचा प्रकाश दिसत होता. एनडीआरएफचे एक पथक माझ्यासमोरून गेले. मग कळाले की, ७ जणांना ढिगाऱ्याखालून बाहेर काढले आहे. मग आम्ही लगेच चालत पुढे गेलो. त्याठिकाणी मंत्री दादा भुसे वर इर्शाळवाडीच्या दिशेने गेले होते. मात्र, ते अर्ध्या वाटेतून बाहेर आले. मग एका कुटुंब आले. एक मुलगा मासेमारीसाठी गेला होता तो वाचला होता. त्याच्या आईला आवाज आला म्हणून ती बाहेर आणि तिच्यासोबत तिचा नवराही बाहेर आले. त्यामुळे या सगळ्यांचा जीव वाचला. तितक्यात अग्निशमन दलाचा एक जवान वरती चढताना हार्टअटॅक येऊन जागेवरच गेला, असे आम्हाला समजले. तेवढ्यात ढिगाऱ्याखालून बाहेर काढलेला एक पेशंट उपचारासाठी आणण्यात आला. तो डोक्यापासून पायापर्यंत चिखलाने माखला होता. त्याच्या पाठीत खूप वेदना होत होत्या. डोक्यात मागच्या भागाला सूज आली होती. मी माझ्या टीमला म्हणालो की, मी याला चौक रुग्णालयात घेऊन जातो. मी खाली फोन केला रुग्णवाहिका तयार ठेवा, मी एक पेशंट घेऊन येत आहे. त्यानुसार सगळे माझी खाली वाट पहात होते. खाली आणल्यानंतर त्या पेशंटला रुग्णवाहिकेत झोपवले. तेथून त्याला चौक ग्रामीण रुग्णालयात नेले. त्याठिकाणी नेल्यानंतर तो संपूर्ण चिखलाने माखल्यामुळे प्रथम त्याला बाथरुममध्ये नेऊन स्वच्छ केले. त्याला नवीन कपडे घातले आणि त्याच्यावर उपचार सुरु केले. तेवढ्यात एक दुसरा पेशंट रुग्णालयात आणण्यात आला. त्याच्या हाताला वीटेचा तुकडा लागला होता. तो त्याने तोंडाजवळ धरला होता. त्यामुळे दरड कोसळ्यानंतर श्वास घेण्यासाठी रिकामी जागा राहिली आणि त्याचा जीव वाचला. रुग्णालयात आणल्यानंतर तो सतत पाणी मागत होता. दरड कोसळल्यानंतर बराच काळ एका पोझिशनमध्ये असल्यामुळे त्याचा डावा पाय हलत नव्हता. त्यालाही स्वच्छ केले आणि नवीन कपडे घालून त्याच्यावर उपचार सुरु केले. त्यामुळे या दोघांचा जीव वाचल्याचे डॉ. युवराज यांनी सांगितले.
Irshalgad Landslide: गावाचा रस्ता चढताना एका पॉईंटला मलाही वाटलं की…. एकनाथ शिंदेंनी सांगितला तो अनुभवडॉ. युवराज यांनी आज नवी मुंबईच्या एमजीएम रुग्णालयात जाऊन या दोघांची भेट घेतली. या दोघांचीही प्रकृती आता स्थिर आहे. इर्शाळवाडीतील हे सर्वजण थोडीफार शेती आणि त्याठिकाणी येणाऱ्या पर्यटकांच्या माध्यमातून उत्पन्न मिळवत होते. पण आता घर, कुटंब, शेती हे काहीच राहिलं नाही. त्यामुळे पुढे काय करायचं, हा प्रश्न या सर्वांसमोर आ वासून उभा राहिल्याचे डॉ. युवराज म्हशेळकर यांनी सांगितले.