महेंद्र याचा एक मोठेपणा म्हणजे २०२३ जूनमध्ये तो भरती झाला. त्याला पास झाल्याचा मोठा गाजावाजा देखील करायचा नव्हता. म्हणून त्याने कुणालाही न सांगता त्याच्या नोकरीच्या ठिकाणी हजर झाला. आईवडील, बहीण आणि एक लहान भाऊ हा सुद्धा दिव्यांग आहे. बहिणीचे लग्न झालेले आहे. आईवडील हे केळी घड उचलण्याचे काम तसेच शेतात मजुरी करून घर चालवायचे. घरामध्ये तीन लोक कमवते होते. मात्र त्या पैशावर जेमतेम घर खर्च सुरू होता. महेंद्र हा घरामध्ये सर्वात मोठा व्यक्ती आहे. आई-वडिलांचे कष्ट बघून महेंद्रने सुद्धा आई-वडिलांना काम करून घरामध्ये पैशांची मदत केली.
मात्र यावर आपले चार लोकांचे घर कसे चालवायचे हा प्रश्न महेंद्र याच्या डोळ्यासमोर पडला होता. त्याने ठरवले जर आयुष्यभर हेच काम करायचे असेल तर यावर आपले घराचा संपूर्ण खर्च चालणार नाही. आपल्याला काहीतरी करून दाखवायचे असेल तर स्पर्धा परीक्षेची तयारी करावी लागेल. त्याने २०१७ पासून स्पर्धा परीक्षेची तयारी सुरू केली. पाच वर्षांमध्ये अनेक स्पर्धा परीक्षा महेंद्र यांनी दिल्या. सकाळचे शिवभोजन पाण्यात ठेवून संध्याकाळी तेच भोजन केले. घरची परिस्थिती जेमतेम बेताची असल्याने मनासारखे जेवायला मिळत नव्हते. कुठे जाणार चांगले जेवण करायला म्हणून महेंद्र हा दहा रुपयांचे शिव भोजन सकाळी अर्धे जेवण करायचा. तेच भोजन पाण्यात ठेवून संध्याकाळी करायचा. दिवसभर कामाच्या शोधात फिरत असायचा.
त्यानंतर तत्कालीन सावदा पोलीस स्टेशनचे एपिया राहुल वाघ यांनी महिंद्रला मार्गदर्शन केले. त्याला सांगितले तू जीवनात नक्कीच यशस्वी होशील. मात्र खचून जायचे नाही. त्यावेळेस राहुल वाघ यांनी पोलीस स्टेशन आवारात असलेली एक लहान खोली महिंद्रला राहण्यास दिली. त्याच ठिकाणी त्याला रोजंदारीवर कामाला ठेवले. तेथे सकाळी दोन तासाचे काम अडकून केळी घड गाडी भरायला निघून जायचा. अभ्यासाला दिवसभरात वेळ मिळत नव्हता जिथे वेळ मिळेल तिथे अभ्यास सुरू ठेवला. नातेवाईकांनी पैसे देण्यास नकार दिला होता. कोणी कुणाचे नसते हा अनुभव महेंद्रला आला होता.
जेव्हा पैशाची गरज लागली. तेव्हा नातेवाईकडे गेला होता मात्र त्यांनी पैसे देण्यास नकार दिला. मग आईने सांगितले की तू रडू नको मी बचत गटातून कर्ज घेते आणि तुझे ध्येय पूर्ण करते. बचत गटाच्या कर्जातून आईने शिक्षण पूर्ण केले आणि आज महेंद्र हा यशस्वी झाला. २०११ मध्ये बारावी नापास झाला १० वीच्या पास असल्याने आयटीआय मध्ये प्रवेश केला ते पूर्ण झाल्यानंतर परत बारावीला प्रवेश घेतला पुन्हा नापास झाला. त्यानंतर मुंबई येथे नेव्हीमध्ये प्रशिक्षण घेण्यासाठी गेलो तिथून आला. बाहेरून १२ वी ला पुन्हा प्रवेश घेतला. महेंद्रचे बीएपर्यंत शिक्षण पूर्ण केले. जे काम मिळेल ते काम करायचा आणि जेथे अभ्यासासाठी वेळ मिळेल तेथे तेथे अभ्यास करायचा.
जून २०२३ मध्ये माझा परीक्षेचा निकाल लागला. तेव्हा आई-वडील आणि मी बाहेर गेलो होतो. तेव्हा माझ्या मित्राचा मला फोन आला. तो म्हणाला की, तुझा निकाल लागला आणि तू पास झाला आहे. तुझे नाव यादीमध्ये आले आहे. तेव्हा ते ऐकून रडायला आले. मी आई-वडिलांना मिठी मारली. आईने सांगितले काय झाले आईला सांगितलं मी भारतीय नौसेना टेक्निशियनमध्ये भरती झालो. तेव्हा आई आणि वडिलांच्या डोळ्यात अश्रू आले होते. भारतीय नौसेना टेक्निशियनमध्ये भरती झाल्यानंतर त्या ठिकाणी हजर होण्यासाठी गेलो. तेथील आमचे ब्रीदवाक्य आहे हर एक काम देश के नाम. त्या ठिकाणी आम्हाला सांगण्यात आले तुम्ही येथे फक्त आणि फक्त देश सेवेसाठी रुजू झाले आहेत. तुम्हाला येथे देशाची सेवा करायची आहे, असे त्याने सांगितले.
महेंद्रने ही मनाशी आज निश्चय ठेवला होता मला फक्त देशाची सेवा करायची आहे. तो याच पदावर न थांबता त्याला यापेक्षा मोठे ध्येय गाठायचे आहे आणि वरचा ऑफिसर व्हायचा आहे. परिस्थितीला खचून न जाता परिस्थितीवर मात करणे हाच मोठा हेच मोठे यश आहे. याच परिस्थितीवर मात करून महेंद्र याने शिवभोजन करून भारतीय नौसेना टेक्निशियनमध्ये भरती झाला. २२ दिवसांच्या सुट्टीवर महिंद्र घरी आल्यानंतर सर्वांना माहिती मिळाली.